Heel veel water en wierook

Inderdaad het is veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven!!
Wat heb ik eigenlijk de afgelopen weken gedaan? Nou ik heb dus heel veel water en wierook gezien!

Voor Semana Santa (paasweek) ben ik met 4 andere meiden voor een week naar Honduras geweest. Op het eiand Utila hebben we een duikursus gevolgd en ja ik heb uiteindelijk mijn Open Water Certificaat gehaald :) Na een super lange reis kwamen we aan bij de ferry, het liefste wil ik hier niet meer aan denken want wat hebben Emilie en ik ons toch beroerd gevoeld, 1,5 uur lang heen en weer klotsen is echt niet leuk in een snikhete boot. Na 10 minuten begon de crew al met uidelen van zakjes, is blijkbaar heel normaal dat deze boot de Kotsboot als bijnaaheeft.... UHM. Maar ook dat weer overleefd! Na aankomst op Utila was al snel weer alles vergeten toen we hadden getekend voor de curusus en naar ons hotel werden gebracht. Het eerste wat we deden was zwemmen vanaf ons strandje en daarna ben ik aan een stuk gaan lezen, want de volgende morgen moesten we 175 blz theorie doorgenomen hebben. Nee dit was toch echt geen relax tripje hoor!!
De volgende morgen zijn we verhuisd naar een nog kleiner eiland Jewel Caye, om daar de hele cursus te blijven. Daarna werden we meteen in het water gedropt met onze gear. Nou ik kan je vertellen het ging me niet zo gemakkelijk af om rustig onderwater te kunnen ademen. Maar na veel oefenen en veel geduld van Emilie en Vera zat ik uiteindelijk ook op de bodem. In 3 ochtenden moesten we verschillende handelingen verrichten, je regulator (mondstuk om te ademen) uit je mond halen, weggooien en weer terug vinden, zonder masker zwemmen, hele vest onderwater uit doen, blijven ademen en dan weer aan doen. En ook dat is allemaal gelukt. 3,5 dag later met veel skills en een examen mocht ik me dan echt een Open Water Diver noemen. De volgende dag werden we dan ook beloont met 2 fundives. Zo gaaf om op de boot te zitten niet wetend wat je allemaal onderwater tegen gaat komen en wanneer de boot dan eindelijk stopt je achterover in het water te laten vallen om aan je duik te beginnen. Ik heb zoveel mooie dingen gezien, die je eigenlijk alleen kunt uitleggen met foto's erbij en dat maakt het toch een beetje lastig. Het is in ieder geval weer een geweldige ervaring die ik van mijn lijstje mag afvinken!!

Tijdens de terugreis van Honduras hebben we gelukkig nog een korte stop kunnen maken bij Quirigua. Ja weer een plaats met Maya ruïnes, maar deze wilde ik heel graag bezoeken omdat er allemaal stenen zijn gevonden met afbeeldingen van koningen. Het zal vast een sjieke naam hebben, maar die zoek ik een andere keer op :)

Uiteindelijk zijn we woensdagavond thuis gekomen, precies op tijd voor de belangrijkste dagen van Semana Santa. En daar komt dus de wierook aan te pas en niet zo'n beetje!!
Het leek wel of heel Guatemala naar Antigua was gekomen om iets te kunnen zien van de processies en de vele alfombra's. De processies beginnen vroeg in de morgen en soms wel midden in de nacht en eindigen pas ergens in de avond. Je moet je voorstellen dat een baar door 90 mannen gedragen kan worden die elkaar na iedere straat afwisselen, oftewel heel Antigua doet hieraan mee. Nadat de baar in 12 uur of meer door de hele stad gedragen is word deze uiteindelijk de cathedraal ingedragen, maar voordat deze binnen is moeten de Cucuruchos (mannen in paarse gewaden) de baar eerst een stijle trap op dragen. Het was zo indrukwekkend om in een park met overal mensen niks te horen en allemaal te kijken naar deze baar die de cathedraal in gedragen word.
Terwijl Vera en ik 's avonds in de stomende regen door het park renden en de plassen probeerde te ontwijken waren er allemaal lichtjes en kaarsjes aan het branden voor de cathedraal en toen er ook nog een oudere man begon te zingen was het helemaal een prachtige goede vrijdag.

Na al die drukte, processies, wierook, paarse mannen en heel veel herrie was het heerlijk om de hele zaterdag lekker aan het zwembad te liggen en nergens iets van mee te krijgen. En wat heb ik daar van genoten zeg :p

Vorige week ben ik begonnen bij mijn nieuwe project: ouderen in Antigua. Samen met mijn huisgenoot Astrid van 68 jaar ben ik 's ochtends om 7 uur begonnen met het aankleden van de vrouwen nadat ze gedoucht zijn. Gelukkig had Astrid mij al een heleboel uitgelegd over de werkwijze in het bejaardentehuis anders had ik mij niet zo groot kunnen houden tijdens mijn eerste dag. Het komt erop neer dat het merendeel van de verpleegsters (in mijn ogen) de ouderen niet als mensen behandelen maar als... ja... Wat kun je dan zeggen he. Gelukkig kunnen Astrid en ik alles doen op onze manier, met respect wel te verstaan. En dat vind ik toch wel heel erg belangrijk. Even een aai of een klopje op de schouder is echt niet te veel gevraagd. Daarom heb ik nu wel het idee dat ik op de goede plek aan het werk ben omdat ik nu echt iets kan betekenen voor de mensen.
Jammer genoeg ben ik net een aantal dagen ziek geweest en heb ik niet eens is kunnen werken, maar ik was blij om gister weer aan de slag te kunnen. Het gaat me gelukkig steeds makkelijker af om de aandacht van de vrouwen te krijgen al is het maar omdat ze mijn haar zo geweldig vinden. Maar wat is het toch leuk om deze vrouwen te zien lachen en ze te kunnen helpen met de kleine dagelijkse dingen. Dus ik denk echt dat ik er goed aan heb gedaan om van project te switchen ook al is het heel zwaar.

Si, un poco Espanol de Liz! Es muy mala pero yo quiro escribir por ellos.
Hahaha de volgende keer zal ik wel wat leukers schrijven!!!

Heel veel liefs.
Bedankt voor alle reacties, super leuk!